วันนี้ก่อนจะเดินทางไปล่องแก่ง ที่บ้านวังสายทอง ไกด์ได้บอกว่าเราว่า มีชาวซาไกมาพักอยู่ๆใกล้ๆ นะ สามารถเดินขึ้นไปพูดคุย หรือขอถ่ายรูปได้

ที่สำคัญ ปกติเราจะไม่ค่อยได้เห็นเค้า เพราะเค้าจะอยู่ในป่าลึกกว่านี้ นี่เป็นโอกาศดีเลยก็ว่า ซึ่งพอขึ้นไป จะเห็นได้ว่ามีเพิงพักอยู่ประมาณ 4-5 เพิงพัก เสียดายไม่ได้ถ่ายรูป ในเพิงพักของเค้าจะถูกมุงด้วยใบตองหลายๆชั้น จากสายตาดูๆแล้วเวลาฝนน้ำก็คงไม่รั่วลงมาแน่ๆ เพราะมันมุงทับกันหลายชั้นขนาดนี้

ชาวซาไก จะอาศัยกันอยู่เป็นกลุ่มๆ แบบนี้และจะอพยบไปเรื่อยๆเพื่อหาอาหาร ล่าสัตว์ ยังคงเป็นวิถีชีวิตแบบเดิมๆ ที่สืบทอดกันมา โดยความเจริญที่วัตถุทำอะไรพวกเค้าไม่ได้ พวกเค้ามีความสุขกับสิ่งนี้ และยังมีความสุขต่อไป โดยไม่ได้คิดจะขวนขวายอย่างอื่น

ในเพิงพัก เราจะเห็นเด็กน้อยซาไก อายุ ประมาณ 1-2 ขวบอยู่หลายคน มานั่งรวมกลุ่มเล่นกันก็มี หรือจะอยู่ที่พักกับแม่ทำกับข้าวก็มี ตอนเราขอถ่ายรูปน้องๆ เขินมาก แค่ยกกล้องก็เอาผ้าถุงมาปิดแล้ว กว่าจะได้ 1 รูป คุยกันอยู่นานเลย